Tekenkind

Ik was vroeger een kind  dat genoeg had aan een paar potloden om zich te vermaken. Het tekenen werd gestimuleerd thuis. Iets waar mijn moeder verantwoordelijk voor was. Zijzelf had een reputatie als lokaal tekentalent en was daardoor de aangewezen persoon om decors voor de plaatselijke buurt- en toneelvereniging te maken. Ik heb daar als klein jochie vaak bij mogen zijn, vol bewondering.  De kiem voor mijn latere artistieke carrière werd in die periode gelegd. Tekenen in je kindertijd is leuk maar naarmate je ouder wordt verdwijnt het plezier dat je eraan beleeft helaas, althans voor velen. Meer inzichtelijkheid in de waarneming leidt tot een kritischer blik. Op een bepaald moment is het niet meer die fijne speelse manier om vrij je fantasie en dromen te uiten en wordt vooral het tekenen naar de verbeelding lastiger.

---

In mijn werk laat ik meestal een oriënterende schetsfase vooraf gaan aan het schilderen. Het is een heerlijk zoeken naar een voorlopige compositie, perspectief en standpunt, vlakverdeling en focus. Voor iedere kunstenaar zal het proces voor het maken van een voorstudie op een persoonlijke manier verlopen. Deze spontane fase in de totstandkoming van een kunstwerk is ook een prima  manier om tot de essentie van een onderwerp te komen en is een eerste poging om de schoonheid ervan te vangen. Ik hou daarom ook erg van het kijken naar deze 'zoekerijen' van andere kunstenaars.  

---

Omdat de schetsen in principe niet als zelfstandig kunstwerkje hoeven te dienen is er tijdens het maken  een gevoel van vrijheid. Een ongedwongenheid die nodig is om verder te komen. De techniek die zich volgens mij daarvoor het best leent, nou ja die mij in ieder geval het meest uitdaagt, is de inkttekening. Ondanks de eenvoud van het materiaal (penseel, inkt en een beetje water), ligt  de mislukking constant op de loer. Als na talloze pogingen eindelijk een werk is ontstaan dat het predikaat gelukt mag dragen is er de voldoening. Anders dan bij het maken van een schilderij heb je het gevoel dat zoiets je overkomt. Dat is iets wat veel collega kunstenaars zullen herkennen. 

Al sinds mensenheugenis wordt er getekend.  Vanaf de eerste prehistorische grottekeningen  tot de fantastische kunstvorm waarin het zich ontwikkeld heeft zijn er mensen geweest die hun werkelijkheid, dromen en emoties hebben weerspiegeld in deze meest toegankelijke manier van creatieve uiting. Er zijn boekenkasten vol geschreven over de techniek en het werk van individuele kunstenaars en de digitale revolutie heeft er voor gezorgd dat er een nieuw soort  ambachtelijkheid is ontstaan die naast de traditionele vormen gebruik maakt van het beeldscherm als medium, online of offline.
Eén ding is zeker: Of ze nu gebruik maken van potlood en papier of toch liever de ipad,  tekenkinderen zijn er altijd geweest en zullen er altijd blijven.

---